سعید شرافت علاوه بر فعالیت در دوبلاژ به تدریس فنون صداپیشگی نیز پرداخت و تجربیات ارزشمندش را به نسل‌های بعد منتقل کرد. او با تلاش‌های بی‌وقفه و عشق عمیقی که به هنر دوبله داشت، به یکی از چهره‌های تاثیرگذار در این عرصه تبدیل شد. شرافت تا آخرین سال‌های زندگی‌اش همچنان در دوبلاژ فعال بود و به ارتقاء کیفیت این هنر کمک شایانی کرد. صدای ماندگار او همچنان در خاطر مردم ایران باقی مانده و جایگاه او به‌عنوان یکی از استادان برجسته دوبله ایران همواره مورد احترام است.
بازیگری در تئاتر
سعید شرافت پس از دریافت مدرک کارشناسی زبان و ادبیات فارسی، به دلیل علاقه شدیدش به هنر، به‌ویژه بازیگری، به فعالیت در تئاتر پرداخت. از سال ۱۳۳۱ تا ۱۳۳۴، با اجرای نمایش‌های مختلف، قدم‌های نخستین در مسیر حرفه‌ای خود را برداشت.
ورود به دوبله
ورود سعید شرافت به عرصه دوبله از سال ۱۳۳۴ و با همراهی در دوبلهٔ فیلم ایتالیایی «فتنه» آغاز شد؛ همکاری با چهره‌های برجستهٔ دوبله همچون علی کسمایی او را به سوی موفقیت‌های بیشتری هدایت کرد. او پس از چهار سال فعالیت در زمینه دوبله، در سال ۱۳۳۸ با فیلم «مغروران» برای نخستین بار مدیریت دوبلاژ را تجربه کرد و در این حوزه نیز به سرعت به عنوان چهره‌ای شناخته‌شده مطرح شد.
سعید شرافت در دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰، شرافت به مدیریت دوبلاژ و کارگردانی آثار مهم سینمایی پرداخت و در کنار افرادی مانند علی کسمایی، هوشنگ لطیف‌پور، خسرو خسروشاهی، ابوالحسن تهامی‌نژاد، احمد رسول‌زاده و بهرام زند، به‌عنوان یکی از مدیران برجسته دوبلاژ ایران شناخته می‌شد. نقش او در شکل‌دهی به دوبلاژ آثار سینمایی و بهبود کیفیت آن‌ها در ایران تأثیر چشمگیری داشت.1سوره سینما – سعید شرافت
زندگی شخصی
سعید شرافت در سال ۱۳۱۱ در رشت متولد شد. در جوانی زمینه‌های فرهنگی و علاقه‌مندی به هنر در او رشد کرد و در نهایت این علاقه‌مندی او را به مسیر بازیگری و سپس دوبلاژ هدایت کرد. در دوران فعالیت در زمینه دوبلاژ با شهلا ناظریان آشنا شد و با او ازدواج کرد. سعید شرافت در آموزش شهلا ناظریان در دوبله نقش زیادی ایفا کرد. او یک فرزند دختر به نام رستا از ازدواج با ناظریان دارد. ازدواج این دو در نهایت به جدایی ختم شد.2ایسنا – فکر نمی‌کردیم روزی شهلا ناظریان ما را غافلگیر کند
درگذشت سعید شرافت
سعید شرافت در مهر ۱۳۷۹ و پس از یک روز کاری در واحد دوبلاژ تلویزیون، بر اثر سکته مغزی درگذشت.
آثار به عنوان مدیر دوبلاژ
- کازابلانکا (۱۹۴۲)
- طلسم‌شده (۱۹۴۵)
- پروندهٔ پاراداین (۱۹۴۷)
- گذرگاه تاریک (۱۹۴۷)
- ژاندارک (۱۹۴۸)
- تیرانداز (۱۹۵۰)
- روباه صحرا: داستان رومل (۱۹۵۱)
- برف‌های کلیمانجارو (۱۹۵۲)
- روبی جنتری (۱۹۵۲)
- اعتراف می‌کنم (۱۹۵۳)
- نیاگارا (۱۹۵۳)
- دزیره (۱۹۵۴)
- ساعات ناامیدی (۱۹۵۵)
- آناستازیا (۱۹۵۶)
- کسی آن بالا مرا دوست دارد (۱۹۵۶)
- هلن قهرمان تروآ (۱۹۵۶)
- ابله (۱۹۵۸)
- برادران کارامازوف (۱۹۵۸)
- پیرمرد و دریا (۱۹۵۸)
- شیرهای جوان (۱۹۵۸)
- داستان راهبه (۱۹۵۹)
- آوازخوان نه آواز (۱۹۶۰)
- المر گنتری (۱۹۶۰)
- باترفیلد ۸ (۱۹۶۰)
- دو زن (۱۹۶۰)
- ظهور و سقوط لگز دایموند (۱۹۶۰)
- قصر یخی (۱۹۶۰)
- باراباس (۱۹۶۱)
- بیلیاردباز (۱۹۶۱)
- شکوه علفزار (۱۹۶۱)
- چهار سوار سرنوشت (۱۹۶۲)
- سدوم و گمورا (۱۹۶۲)
- پیشخدمت (۱۹۶۳)
- سنگام (۱۹۶۴)
- تپه (۱۹۶۵)
- چشم‌بسته (۱۹۶۵)
- ریش‌قرمز (۱۹۶۵)
- شناندوا (۱۹۶۵)
- عربسک (۱۹۶۶)
- کلایدسکوپ (۱۹۶۶)
- گامبیت (۱۹۶۶)
- راه زیبایی برای مردن (۱۹۶۸)
- مایرینگ (۱۹۶۸)
- اعتراف (۱۹۷۰)
- سرباز آبی (۱۹۷۰)
- بوف کور (۱۳۵۴)
- خانهٔ کوچک (۱۹۷۴)
- عزالدین قسام (۱۹۸۱)
- رویای سبز (۱۹۸۵)
- دهکدهٔ کوچک (۱۹۹۲)
- حماسۀ جوی کوچک (۱۹۹۳)
- جویندگان طلا در آلاسکا (۱۹۹۳)
منابع
- 1سوره سینما – سعید شرافت
- 2