گفت و گو با «عماد رسولی» ؛ نویسنده و کارگردان انیمیشن‌های «هلل یوس»
برای رجوع به صفحه روزنامه اینجا کلیک کنید
دورهمیِ سَمبو و دوستان…!
مرزنگ، سمبو، زایر، کلمک و ملچ، این روزها کاراکترهای محبوب انیمیشنی هستند که برای خوزستان و به عشق مردم خوزستان هنرنمایی می‌کنند تا با زبان طنز خود گاهی بخندانند و گاهی بگریانند؛ گاهی از درد بگویند و گاهی از عشق. انیمیشنی که توانست در فضای مجازی فراتر از خوزستان حرف بزند تا شاید گامی‌برای التیام زخم‌های این سرزمین بردارد. «هلل یوس» حکایتی فراتر از یک انیمیشن است، «هلل یوس» حکایت دردها، رنج‌ها، شادی‌ها و عشق مردمانی است که صدای آنها برای رهایی از محرومیت، راه به جایی نبرده! حکایتی از اقوامی‌که در طول تاریخ دوشادوش هم یک کشور را نجات داده‌اند. البته این‌ها لاف آبادانی نیست! که تاریخ این سرزمین گواه این قهرمانی است…«عماد رسولی» فرزند خوزستان است که فریادش را یک تنه در صدای «هلل یوس» جمع کرده و می‌گوید: «از بزرگترین دغدغه‌هایی که دارم، مردم خوزستان است؛ خیلی زجر کشیدند این مردم! این قدر این حرف تکراری شده که شاید شعار باشد، اما واقعیت اش همان بلواری است که از آبادان به خرمشهر می‌رود، جایی که ترکش‌های خمپاره هنوز روی آن است! و این خیلی حرف است برای مردمی‌که جنگ داشتند، بی‌آبی دارند و دردهای بی شمار دیگر…» عماد رسولی متولد اهواز است؛ نویسنده، کارگردان و تهیه کننده‌ای که در رشته ادبیات دراماتیک از دانشگاه سوره تهران فارغ التحصیل شده، هنرمندی که نخستین جایزه هنری‌اش را در سن چهار سالگی دریافت می‌کند، جایزه بهترین بازیگر خردسال که انگیزه ای برای افتخارات بعدی او باشد. از سال ۷۹ فیلمسازی را شروع می‌کند، زمانی که ۱۶ سال بیشتر نداشت؛ از افتخارات او در کارنامه هنری‌اش زیاد می‌توان گفت؛ فیلم مستند «ضجه» در سال ۸۲ که توجه مخاطبان بسیاری را به خود جلب کرد، از آن جمله است. همچنین حضور در بیش از ۱۵ جشنواره داخلی و چهار جشنواره بین المللی. به بهانه «هلل یوس» و اقبال آن در میان اقشار مختلف مردم گفت و گویی با او انجام شده که می‌خوانیم.
– از ماجرای خلق « هلل یوس » بگویید؟
«هلل یوس» انیمیشنی است کمدی بر اساس گویش‌ها و لهجه‌های اقوام مختلف خوزستان تولید شده؛ البته من هیچ وقت کار انیمیشن انجام نداده بودم، اما با توجه به جذابیت‌های انیمیشن و فضای مجازی، احساس کردم شاید بستر خوبی باشد تا با محور خوزستان حرفهای ناگفته زده شوند در واقع هدف بیان دغدغه‌ها و مسائل خوزستان در قالبی فانتزی و طنزگونه بود.
– آقای رسولی چرا نام « هلل یوس »؟
«هلل یوس» مدتی در زبان مردم به عنوان فعل استفاده می‌شد، البته کلمه عبارتی عربی است که شاید در معنی آن بتوان گفت «پاشو ای نا امید»؛ که با توجه به معنی و پرانرژی بودن آن، انتخاب شد.
– اینکه در هلل یوس شاهد حضور اقوام مختلف هستیم به چه دلیل است؟
ببینید وقتی آدم در شهر دیگری زندگی می‌کند؛ از دور بهتر می‌تواند مردم و شهر خود را ببیند و ریزه کاری‌ها را متوجه شود؛ و من زمانی که برای تحصیل در تهران ساکن شدم، جزئیات بیشتری از شهرم و استانم دیدم و آن اینکه ارتباط خوبی بین عرب‌ها و بختیاری‌ها و سایر اقوام وجود دارد، ارتباطی که شاید مردم شهر و استان احساس نکنند و فضای داخلی خوزستان این را نشان ندهد. در واقع در این انیمیشن اتحاد اقوام را بیش از پیش انعکاس دادم.
البته اقوام دیگری هم در خوزستان هستند که از آنها استفاده نشده!
خب بله! برای نشان دادن تمام اقوام محدودیت داشتم چرا که من با توجه به آشنایی به قومیت‌ها و لهجه‌ها صداپیشگی تمام کاراکترها را انجام می‌دهم. و محدودیت دارم! نه می‌توانم تمام لهجه‌ها را صدا پیشگی کنم و نه در تهران که محل کار و زندگی من است کسی را که قابلیت طنازی این نوع صدا و لهجه‌ها را داشته باشد دارم.
– اسم کاراکترها شاید یکی از جذابیت‌های «هلل یوس» باشد، انتخاب این اسامی‌بر چه اساس بوده؟
کلماتی که به عنوان اسم کارکترها انتخاب شده در واقع اسم نیستند؛ به این دلیل که اعتقاد داشتم استفاده از اسامی‌افراد مشکل ساز می‌شود، موضوعی که برنامه سازان تلویزیونی کمتر به آن توجه می‌کنند. براین اساس سعی کردم اسامی‌برای این کار انتخاب شوند که مشکل ساز نشود، «کلمک» یعنی «آرنج»، «مرزنگ» یعنی «مژه»، «زایر» اسم عام و «ملچ» یعنی «بچه فضول»، «سمبو» هم اصطلاحی جنوبی و به معنی «گل خوشبو» است.
– بیشترین شخصیت محبوب هلل یوس کدام است؟
«سمبو» طرفدار بیشتری دارد؛ البته سایر شخصیت‌ها هم طرفدار خاص خودشان را دارند مثلا «مرزنگ».
– عماد رسولی تا چه اندازه توانست با مخاطب ارتباط برقرار کند؟
به دلیل اینکه خوزستان نیستم، نتوانستم این موضوع را به صورت مستقیم رصد کنم، اما با توجه به اطلاعاتی که دارم استقبال و ارتباط خوبی برقرار شده است.
– آیا این ارتباط محدود به خوزستان بود؟
خیر، براساس آنالیزی که انجام دادیم و آماری که به‌دست آوردیم، ۲۱ درصد مخاطبان ما از تهران ، ۱۵ درصد از اهواز، ۳ درصد از آبادان، ۳ درصد از شیراز و مابقی از سایر استان‌های کشور هستند.
– بازخوردها چطور بوده؟
در واقع سه بازخورد رسمی، مردمی‌و جامعه هنری با این انیمیشن را شاهدیم. در بازخورد رسمی‌اتفاق خوبی حاصل شده به طوری که حتی دکتر مقتدایی، استاندار سابق خوزستان با من ارتباط برقرار کردند و خواستار ادامه این انیمیشن در راستای فرهنگ سازی شدند، که این موضوع برای من ارزشمند بود. همچنین مسئولین استانداری فعلی، مرتبا من را برای شرکت و سخنرانی در ورکشاپ‌ها دعوت کردند، اما متاسفانه فرصت نشد که در خدمت شان باشم. در بازخورد مردمی‌هم استقبال خوبی شاهد بودم و جامعه هنری هم استقبال بی‌سابقه‌ای نشان داد؛ به طوری که حمید فرخ نژاد، نصرالله رادش، سحر قریشی و چند تن دیگر از جمله هنرمندانی بودند که در قسمت‌هایی، مهمان انیمیشن بودند.
– برخورد منفی و انتقادی هم با هلل یوس شده؟
کامنت‌ها و دایرکت‌های بسیاری داشتیم، ولی نه به صورت انتقاد، بلکه تمجید و استقبال؛ به طوری که عرب‌های خوزستان اولین مخاطب بودند، بختیاری‌ها و سایر اقوام هم همین‌طور.
– سوژه و ایده‌های تان را از کجا می‌گیرید؟
معمولا مسائل و مشکلات خوزستان؛ از معضلاتی مثل گرد و خاک، وضعیت آب، تحت فشارم و آدمی‌که تحت فشار است دوست دارد فریاد بزند. «هلل یوس» هم یک جور فریاد است. از طرفی گاهی اتفاقات روتین و روزمره که جنبه طنز داشته باشند هم مورد توجهم قرار می‌گیرند.
– مخاطب کارهاتون بیشتر چه قشری هستند؟
طبق آنالیز انجام شده، جوانان ۱۸ تا ۳۴ سال درصد زیادی از مخاطبان ما هستند؛ البته کودکان بسیاری نیز این برنامه را نگاه می‌کنند، لذت می‌برند و برای قسمت‌های بعدی منتظر می‌مانند.
– برای «هلل یوس» چه برنامه‌ای دارید؟
یک سری برنامه داریم برای جام جهانی، اگر اسپانسر پیدا کنیم که هزینه‌های انیمیشن تامین شود، شاید انیمیشن سه بعدی که باور پذیرتر و با کیفیت بهتری است را در ادامه شاهد باشیم.
– « عماد رسولی » را با فیلم سازی بیشتر می‌شناسند، آیا روزی برای خوزستان هم فیلم خواهید ساخت؟
تحصیلات من سینماست، عشقم سینماست و روزی، البته به زودی فیلم سینمایی خواهم ساخت و در آن فیلم به مردم سرزمینم حرف‌هایم را خواهم زد. از بزرگترین دغدغه‌هایی که دارم مردم خوزستان است، مردمی‌که هیچ کسی رانمی‌توانید پیدا کنید که از خوبی آنها نگوید، خوزستانی‌ها هر جا که بروند می‌توانند با افتخار بگویند خوزستانی هستند اما بدترین مصیبت‌ها را تحمل کردند و هنوز می‌کشند؛ جنگ، بی آبی، آثار شیمیایی، مین، خاک و حالا این وضعیت آب و کارون!
– و حرف آخر؟
می‌خواهم تشکر کنم از همکارانم که در پروسه تولید این انیمیشن من را یاری کردند. «دانیال جلالی» عزیز که همیشه دلسوزانه و با دل و جان وقت ارزشمندش را برای دوبله انیمیشن در اختیار قرار داده. « وحید نجاری » انیماتور فوق‌العاده ای که اولین بار او بود که روح را در کالبد این نقاشی‌های بی‌جان دمید و « حمیدرضا فتاح » عزیز که بعدا به تیم انیماتورها پیوست و بسیار حرفهای کار را ادامه داد…و از همه مهمتر ممنون از مردم با وفا و با وقار خوزستان که همیشه برای من بهترینند.